همه چیز درباره نکروزه زخم

نکروزه زخم به مرگ بافت‌های زنده در واحد زخمی اطلاق می‌شود. این مرگ بافت‌ها معمولاً به دلیل کمبود عرضه خون و اکسیژن به زخم و یا به عوامل دیگری مانند عفونت، فشار زیاد روی زخم، یا عوامل محیطی ناشی از آسیب می‌باشد. نکروزه زخم ممکن است باعث تاخیر در ترمیم زخم شود و باعث افزایش درد و التهاب در منطقه زخمی شود.

نکروزه زخم می‌تواند در مراحل مختلف ترمیم زخم اتفاق بیفتد:

• نکروزه اولیه (Initial Necrosis): این نکروزه ممکن است به عنوان پاسخ اولیه به زخم و تغییرات فیزیولوژیکی که به دنبال آن اتفاق می‌افتد، رخ دهد. به عنوان مثال، ترمیم زخم ممکن است با از بین رفتن بخشی از بافت‌های زخمی شروع شود.
• نکروزه ثانویه (Secondary Necrosis): این نکروزه ممکن است در مراحل بعدی ترمیم زخم به وجود آید. در این مرحله، بافت‌های دیگر ممکن است به دلیل عوامل مختلف مانند عفونت یا تغذیه نامناسب مرگ بافتی را تجربه کنند.

مدیریت نکروزه زخم شامل بررسی و کنترل عواملی مانند عفونت، انعقاد خون، فشار زیاد روی زخم، و توجه به نیازهای تغذیه‌ای بیمار می‌شود. همچنین، ممکن است نیاز به از بین بردن بافت‌های مرده از زخم (دئبریدمان) به منظور تسریع فرآیند ترمیم داشته باشد.

در صورت داشتن یک زخم یا نگرانی از نکروزه زخم، بهترین اقدام این است که با پزشک خود یا تیم درمانی متخصص مشوره کنید. آنها می‌توانند به شما راهنمایی کنند و برنامه درمانی مناسب را برای شما تعیین کنند.

انواع نکروزه زخم

نکروزه زخم می‌تواند در انواع مختلفی رخ دهد، که برخی از آنها عبارتند از:

نکروزه کوآگولاتیو (Coagulative Necrosis):

• در این نوع نکروزه، بافت‌های زخم معمولاً به علت عدم عرضه خون و اکسیژن کافی به زخم مرده و تاریک می‌شوند.
• این نکروزه به عنوان نکروزه یخبندان هم شناخته می‌شود.

نکروزه لیزیگنیوس (Liquefactive Necrosis):

• در این نوع نکروزه، بافت‌های زخم معمولاً به شکل مایع تبدیل می‌شوند. این اتفاق ممکن است به علت ورود باکتری‌ها و سلول‌های ایمنی به منطقه زخمی و تجزیه بافت‌ها به مایع نیکروتیک منجر شود.

نکروزه کاهنده (Gangrenous Necrosis):

• نکروزه کاهنده معمولاً در اندام‌هایی که دسترسی به عرضه خون خود را از دست داده‌اند، مانند اندام‌های پایینی، اتفاق می‌افتد.
• این نکروزه ممکن است به علت انسداد عروق خونی (به عنوان مثال، در دیابت) یا علل دیگری ایجاد شود.

نکروزه اکموتیک (Caseous Necrosis):

• این نوع نکروزه به عنوان نکروزه پنیری نیز شناخته می‌شود.
• در این نکروزه، بافت‌های زخم به شکل مشابه پنیر ابتدایی و یا یک ماده سفید، محبب و نرم تبدیل می‌شوند. این نکروزه به عنوان علامت تشخیصی برخی از عفونت‌های باکتریایی یا قارچی شناخته می‌شود.

نکروزه فیبرینوئید (Fibrinoid Necrosis):

• این نکروزه معمولاً در واکنش به التهاب عروق خونی (وازوویسپازم) اتفاق می‌افتد.
• بافت‌های زخم به شکل یک مواد آمورف سفید به نام فیبرین تبدیل می‌شوند.

نوع نکروزه زخم معمولاً به علت عوامل مختلفی از جمله عفونت، عرضه خون، و عوامل محیطی متفاوت است. برای تشخیص نوع نکروزه و درمان مناسب، مشاوره و مراقبت پزشکی لازم است.